زبان گفتگو در آثار داستانی محمود گلابدره ای

امروزه به منظور شناخت هر چه بیشتر و بهتر آثار ادبی و پی بردن به جزئیات آن، تک¬تک عناصر آن را در ارتباط با مجموع? پدیده¬ها بررسی می¬کنند. یکی از عناصر اصلی داستانی، گفتگو و کاربردهای زبانی است. گفتگو ابزاری است برای ترسیم چهره ها و شخصیت ها؛ درعین حال نباید این عامل، از حیات و سرزندگی و دقت در گفتگوها کم کند؛ یعنی بتواند به گفتگویی اعتبار ببخشد که بر سر مسائل پیش پاافتاده ادامه می یابد. سیدمحمود قادری گلابدره¬ای (????شمیران-????تهران) از نویسندگان معاصر داستان¬نویسی است. حجم زیادی از داستان های گلابدره ای را عنصر گفتگو در بر می¬گیرد؛ وی همچنین به ارائ? دیگر عناصر داستانی از راه توصیف پرداخته است. گفتگو در داستان تا حدود زیادی از یکنواخت بودن نثر داستان می کاهد و با گفتگوی شخصیت ها، داستان حالت واقعی و زنده تری به خود می گیرد. در بیشتر آثار داستانی گلابدره ای، گفتگو همراه توصیف عملی و با کمترین استفاده از وصف مستقیم پیش می رود. گفتگوها عامل اصلی موجودیت شخصیت¬های داستان است که محمود گلابدره¬ای با آگاهی از نقش این عنصر، آن را از طریق هماهنگی لحن شخصیت ها با پایگاه اجتماعی آن ها به¬کار برده، که باعث منسجم شدن فضا و متن داستان شده است. زبان رمان¬های محمود گلابدره¬ای، زبانی متنوع و رنگارنگ است. همچنین، در داستان های وی، لحن بر اساس موضوع و درون مای? داستان ها انتخاب شده است. گلابدره ای، در معرفی شخصیت های داستانی علاوه بر توصیف¬ها، از گفتگوها به عنوان عامل موثری جهت نشان دادن خصوصیات قهرمانان و آگاهی خواننده استفاده کرده است. می¬توان گفت گفتگوها به عنوان بهترین وسیله روانکاوی اشخاص داستانی هستند و هر جمله ای که شخصیت بر زبان می آورد از وجود حقیقی او نشأت می گیرد. در این رساله مفاهیم کلی پیرامون گفتگو، ویژگی، انواع و نقش آن ها در آگاه کردن خواننده بیان کرده ایم؛ که برای نشان دادن به کارگیری آن ها در داستان های گلابدره ای، شواهدی را نیز ذیل آن ها آورده¬ایم. سپس در ادامه به رابط? گفتگو با شخصیت و دیگر عناصر داستانی پرداخته ایم؛ و در آخر بحث کارکرد زبان داستان از طریق گفتگوها را در این پژوهش بررسی کرده ایم. در این پایان¬نامه به بررسی رمان های «پر کاه»، «منیر»، «دال»، «بادیه» و «سگ کوره¬پز» از این نویسنده پرداخته¬ایم.